Լիլիթը սովորում է Երևանի պետական համալսարանի սոցիոլոգիայի ֆակուլտետի 2-րդ կուրսում։ Նա Երևան է տեղափոխվել Սյունիքի մարզից։
«Սկզբում մնում էի հարազատներիս տանը, քանի որ չէի ուզում տուն վարձել անծանոթների հետ, հիմա քույրս նույնպես ուսանող է, և միասին երկու սենյականոց բնակարան ենք վարձել կենտրոնում, վարձը 250 հազար դրամ էր նախնական, իսկ մեկ ամիս առաջ դարձավ 300.000», - ասում է Լիլիթը:
Մարիամը նույնպես մարզից է, երեք տարի առաջ է տեղափոխվել Երևան և մի քանի ուսանողների հետ է վարձակալում բնակարանը։
«Քանի որ ես և ընկերուհիս պետք է միասին ապրեինք, շատ հուզված էինք և անհամբեր սպասում էինք տեղափոխվելուն, բայց, իհարկե, ամեն ինչ այնքան հարթ չէր, որքան մենք պատկերացնում էինք: Ընթացքում վեճեր են եղել ամենատարբեր հարցերի շուրջ, որոնց մասին նույնիսկ չէինք էլ կարող պատկերացնել, բայց բնականաբար, այդ ամենի հետ մեկտեղ հասկացանք, որ պետք է հարմարվել, քանի որ ռեսուրսները քիչ են, իսկ մենակ ապրելն ավելի դժվար է, բացի դա վճարում ենք ուսման վարձ, տրանսպորտի գումար և այլն»,- ասաց Մարիամը։
Վերջին շրջանի թանկացումները նրանց վրա նույնպես ազդել են։
«Տունը գտնվում է Շենգավիթում, տան համար վճարել ենք 170 հազար դրամ, բայց փետրվարին տանտերը ասաց, որ եթե ուզում ենք շարունակել ապրել իր տանը, պետք է վճարենք 300 հազար դրամ, իսկ եթե ոչ՝ պետք է դուրս գանք բնակարանից: Մի քանի օր ավելի ցածր գներով բնակարան փնտրեցինք, բայց չգտանք, և տանտիրոջ հետ պայմանավորվեցինք, որ բնակարանը շարունակում ենք վարձակալել, բայց գինը պետք է նվազեցնի, և այդպես պայմանավորվեցինք 280.000 դրամի սահմաններում»,-ասում է Մարիամը: