Գյումրիի պատմական կենտրոնը` Կումայրին, և երկրաշարժից հետո ստեղծված թաղամասերը միացնող ճանապարհն անցնում է միջանկյալ տարածքով։ Վերջին տարիներին զբոսաշրջային հոսքերն այն շրջանցում են: Հնաբնակներն այն անվանում են Անտառ` պնդելով, որ մինչև 60-կաններին մեկնարկած շինարարական բումը այստեղ թե այգիներ, թե անտառ է եղել։
Այստեղ` հինգ փողոցները միացնող հրապարակի հարևանությամբ, նախկին այգիների և անտառի տրամաբանական շարունակության տեսքով կես դար առաջ ձևավորվել է հանրային վայր, որը մի քանի անուն է ունեցել։ Վերջին` «Բարեկամության այգի» անվանումը տեղացիների կողմից մոռացվել է:
Այգին կոչվել է տարբեր անուններով, ինչը վկայում է հիշողության տարբեր շերտերի մասին: «Տեքստիլի սադ» է կոչվել , որովհետև կից էր տեքստիլի գործարանին: Հետո դարձավ «Երիտասարդական այգի», ինչը դարձյալ կապված էր վայրի նշանակության հետ` ուսանողների ժամանցի տեղ էր: Ըստ նշանակության, այն կոչվել է նաև «Անտառի սադ» կամ «Անտառավան», «Ազնավուրի հրապարակի այգի» կամ «Կրուգլի սադ», «Մանուշյանի այգի»:
70-ականներին վերջնականապես ձևավորված այգին մանուկների համար կարուսելներ, առաջադեմ երիտասարդների և ռոք խմբերի համար ամֆիթատրոն ու բեմահարթակ ուներ, Տեքստիլ գործարան գործուղված ռուս գեղեցկուհիների հետ ժամադրավայր էր: