«Աղբյուրակ» զբոսայգին մեծությամբ երկրորդ զբոսայգին է
Հրազդանում։ Սովետական տարիներին կառուցված այգուց գրեթե ոչինչ չի մնացել, պահպանվել է միայն տարածքը։ Լքված տարածքում կարելի է հանդիպել թափառող շների, արածող կովերի։ Զբոսայգին գտնվում է ճամփեզրին, բայց երբ մի քանի քայլ մոտենում ենք` քաղաքի աղմուկն անլսելի է դառնում։ Զբոսայգու որոշ հատվածներ նույնիսկ անմխիթար վիճակում ուշադրություն են գրավում անգամ ցուրտ և անձրևային օրերին։
Գլխավոր հուշարձանի մոտ գտնվող խճանկարը, անձրևից թրջվելով, ավելի արտահայտիչ էր դարձել։ Ջուրը նոր շունչ էր տվել հուշարձաններին և դրանց դետալներին։ Այգուն կարծես հենց սա է պակասում` կենսատու «ջուրը», այսինքն՝ բարեկարգումն ու վերականգնումը։ Բայց ամենանկատելին մարդկային շարժի ու ակտիվության բացակայությունն է։ Յուրահատուկ ճարտարապետությամբ նախագծված զբոսայգին, որը տեղաբնակները կոչում են նաև Արևային ժամացույցի այգի, այսօր մոռացվել է։