Խոշորացված համայնքի 2017թ.բյուջետային փաստացի եկամուտները կազմել են
167,420.0* հազ. դրամ, որից սեփական փաստացի եկամուտները՝
43,400.0 հազ. դրամ։
Համայնքի վարչական տարածքում հանքարդյունաբերությամբ զբաղվող ընկերությունների կողմից բյուջե վճարված հարկերը կազմել են
8,597.400 հազ.դրամ Համայնքի 2017թ.բյուջետային փաստացի ծախսերը՝
240,755.3 հազ. դրամ։
2017թ. բյուջեով (մինչև խոշորացումը) Շրջակա միջավայրի պահպանության համար նախատեսված է եղել (բյուջեի 2500-2561-րդ տողեր) 8,372.0 հազար դրամ, որը ամբողջությամբ նախատեսված է եղել միայն աղբահանության համար։ Բյուջեի Շրջակա միջավայրի պահպանության ներքո հաջորդ տողերով՝ Կեղտաջրերի հեռացում, շրջակա միջավայրի աղտոտման դեմ պայքար, Կենսաբազմազանության և բնության պաշտպանություն, Շրջակա միջավայրի պաշտպանության գծով հետազոտական և նախագծային աշխատանքներ, Շրջակա միջավայրի պաշտպանության գծով հետազոտական և նախագծային աշխատանքներ, Շրջակա միջավայրի պաշտպանություն (այլ դասերին չպատկանող) նախատեսված է 0 դրամ։
Ախթալա քաղաքը Հայաստանի Հանրապետության գունավոր մետալուրգիայի կենտրոններից մեկն է: Հայկական լեռնաշխարհում գունավոր մետաղների ձուլումը հայտնի է եղել մ.թ.ա. III-II հազարամյակում (Մեծամոր), մշակվել են պղնձի, անագի, ոսկու հանքավայրեր (մ.թ.ա. IV-III դդ.): Պղնձի, ոսկու, բազմամետաղային հանքանյութերի մշակումը, երբեմն տևական ընդմիջումներով, շարունակվել է միջին դարերում և առավել բարձր զարգացման հասել XVIII դարի II կեսին, երբ 1763թ. Ախթալայի արծաթ-կապարի և 1770թ. Ալավերդու պղնձի հանքավայրերի բազայի վրա կառուցվեցին Ախթալայի արծաթ-կապարի և Ալավերդու, այնուհետև Շամլուղի պղնձաձուլական գործարանները:
1785. և 1795թթ. հանքն ավերվել է և փակվել: Հետագայում այն վերականգնել են հույն հանքափոր վարպետները, որոնք եկել էին Հերակլ II թագավորի օրոք, դեռևս 1760-ական թվականներին: 1887-1914թթ. հանքավայրը շահագործել են ֆրանսիացի ձեռնարկատերերը:
1905թ. դադարեցվել էր Ախթալայի արծաթ-կապարի հանքավայրի մշակումը պաշարների սպառման պատճառով:
1918-1920թթ. Հայաստանում գործող ձեռնարկությունների զգալի մասն ավերվել էր: Հեղկոմի 1921թ. հունվարի 11-ի դեկրետով երկրի հանքային արտադրությունն ու մետալուրգիական գործարանները ազգայնացվեցին։ 1924թ. սկսեցին գործել Ալավերդու, Ղափանի պղնձաձուլական գործարանները, 1927 թվականին` Շամլուղի, Ալավերդու և Ղափանի հանքերը:
1960-1985թթ. ՀՍՍՀ գունավոր մետալուրգիան մեծ առաջընթաց ապրեց: 1967թ. շարք մտավ Ախթալայի հարստացման ֆաբրիկան:
1971-1975թթ. Շամլուղի պղնձի, Ախթալայի արծաթ-կապարի հանքերն ու հարստացուցիչ ֆաբրիկան ընդգրկվեցին Ալավերդու լեռնամետալուրգիական կոմբինատի կազմի մեջ: Այժմ վերագործարկվել է Ախթալայի հարստացուցիչ ֆաբրիկան:
(Պատմական տվյալները վերցված են համայնքի
www.akhtala.am կայքից)։