Եռաբլուրի պանթեոնում կառուցվել է մի շինություն, որի մուտքի վրա հստակ գրված է՝ «Եռաբլուրի զինվորական պանթեոնի թանգարան»։ Այն նախագծվել է թանգարանային նպատակով՝ որպես տարածք, որը պետք է արժանապատվորեն ներկայացներ Արցախյան պատերազմների հերոսների պատմությունները, փաստերն ու հիշողությունները։
Սակայն այցելության ընթացքում պարզ է դառնում, որ կառույցը չի ծառայում իր նպատակին։ Այն չունի թանգարանային գործառույթներ, ներսում չկան ցուցադրություններ, բացակայում են այցելուների համար նախատեսված նյութեր, բացատրական պաստառներ կամ մուտքի հանրային հասանելիություն։ Փոխարենը՝ տարածքն օգտագործվում է որպես արհեստանոց՝ որտեղ պատրաստվում են դրոշներ, նստարաններ և այլ արարողակարգային պարագաներ։
Կարճ զրույցի ընթացքում աշխատակիցը սկզբում ներկայացրեց որոշ հիմնավորումներ թանգարանի չգործելու մասին, սակայն երբ իմացավ, որ խոսակցությունը կապված է ուսումնագիտական աշխատանքի հետ, հրաժարվեց հարցազրույցից և նախնական ասածները հերքեց։
Այս ամենը վկայում է կարևոր իրողության մասին Եռաբլուրը՝ որպես ազգայինհիշողության կենտրոնական վայրերից մեկը, փաստացի չունի գործող թանգարան, թեև այն կառուցվել է հենց այդ նպատակով և կրում է համապատասխան անվանումը։ Այդ բացը հիշողության փոխանցման գործընթացը թողնում է մասնավոր նախաձեռնությունների հույսին, դարձնելով այն մասնատված և անկառավարելի։
«Մայր Հայաստան» ռազմական թանգարանը նվիրված է Հայրենական մեծ պատերազմին և մեր հերոսական անցյալին։ Թանգարանի գլխավոր ցուցադրությունները վերաբերում են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին, սակայն կա առանձին ցուցասրահ, որն անդրադառնում է Արցախյան պատերազմին, ներկայացված են զենքի, զինվորական իրերի որոշ նմուշներ, կան քարտեզներ, հերոսների լուսանկարներ, մի հատվածն էլ նվիրված է Շուշիի ազատագրմանը և Արկադի Տեր-Թադևոսյանինն։ Չնայած այս նախաձեռնությանը՝ այն ամբողջականորեն չի ընդգրկում բոլոր պատերազմներն ու դրանց ազդեցությունները, և առավել շատ դիտարկվում է որպես ընդհանուր ռազմական պատմության շրջանակում ընդգրկված թեմա։
Email: [email protected]